50+ in NL

Typisch genoeg heeft een zeer grote groep Nederlanders afgedaan. De groep 50+ is heel groot en met de volledige vergrijzing in het vooruitzicht, duurt het niet zo lang meer of die groep is het grootste. Dus is het vreemd, dat dames in sommige beroepsgroepen niet eens meer aan bod komen. Dit is echt niet alleen iets van de crisis want het speelt al jarenlang. Sommige supermarkten schoppen je eruit, als je boven een bepaalde leeftijd zit. Ook de tv kan er wat van. Iets oudere presentatrices vliegen eruit. De commercie heeft deze groep natuurlijk wel ontdekt. Van de inlegkruisjes en het maandverband mag je zo over naar de Tenalady. En ook de fabrikanten van haarverf; scootmobiels; sta-op-stoelen en rollators hebben de doelgroep ontdekt.

Tekst:

50+ in NL
Waar zijn wij nog goed voor???
Afgeschreven door supermarkt en tv.
Verven tot je een ons weegt.
Ja... we mogen aan de Tena, lady's.
Daar zijn we nog goed voor!!!

Crisis

Tekst: Nee, geen reden om vrolijk te zijn! Tegenwoordig mag je blij zijn als je een baan hebt. Maar moet je je dan maar alles laten welgevallen? Ja, volgens mij wel want anders ben je bij de eerstvolgende reorganisatie de klos. Is dat wat er achter zit? Stop het volk maar terug waar het 200 jaar geleden ook zat. Dag en nacht werken voor een (soms letterlijk) hongerloon. En klagen ze? Dan sodemieter je ze er toch gewoon uit! Want voor jou wordt er een nieuw blik Polen en eerstdaags Roemenen open getrokken, die genoegen nemen met een veel lager loontje.

Bloedbal

Deze gaat over de gruwelijke moord op de Almeerse grensrechter Richard Nieuwenhuizen door een stel Marokkanen. Inmiddels is het alweer een maand of twee geleden en iedereen is het weer zo'n beetje vergeten. Zal er iets veranderen? Ik denk het niet. Sterker nog, er zijn alweer incidenten geweest!

Lege handen, lege tanden.

Misschien dat het vroeger zo was, dat je niets te eten had, als je niet werkte. Tegenwoordig kan de gekke situatie zich voordoen, dat je meer geld overhoudt, als je niet werkt. Tegen een minimumloontje werken, levert dan erg weinig op naar verhouding met WW of bijstand. Je moet immers wel kosten maken om te werken... Reiskosten, die je niet altijd vergoed krijgt; kinderopvang; kledingkosten; je hebt geen tijd meer om achter de aanbiedingen aan te gaan waardoor je veel duurder uit bent; etc. Raar maar bovenal oneerlijk!!!

Nederland

Onder invloed van het regime in Brussel en andere invloeden van buitenaf worden onze eigen normen en waarden met sneltreinvaart overboord gezet. 

We zijn met velen maar zeggen weinig.

(Eigen) tekst: We zijn met velen maar zeggen weinig.
De meeste mensen doen hun mond niet open bij problemen, vaak omdat ze niet durven maar ook soms omdat ze niet op de hoogte zijn of omdat het ze niet interesseert. Met een grote groep mensen, die protesteren, zou je meer kunnen bereiken. Helaas komt het daar meestal niet van.

Je moet de waarheid niet verwarren...

met de mening van de meerderheid.

Tegenwoordig zijn bepaalde onderwerpen onbespreekbaar. Je bent politiek, sociaal of maatschappelijk incorrect als je bepaalde uitlatingen doet en je wordt al gauw uitgemaakt voor alles wat lelijk en zeer lelijk is. Het grote publiek holt braaf achter de gangbare meningen aan want dat hoort het nou eenmaal op TV. En wat daar gezegd wordt is waar! Tóch???

Er op - of er onderwijs

Het onderwijs is aan allerlei veranderingen onderhevig. Als insider weet ik dat als geen ander. In de jaren dat ik nu aan het werk ben, heb ik heel veel zien veranderen en toen ik begon was het al een hemelsbreed verschil met vroeger.  Ik wil heus niet beweren, dat het destijds allemaal zo goed was maar tegenwoordig is het dat net zo min. Wel durf ik te beweren, dat ik zelf vroeger prima onderwijs heb genoten. Het is spijtig om te zeggen maar het onderwijs zelf kan niet aan dat van vroeger tippen! Hoe komt dat? Je bent zoveel tijd kwijt aan allerlei nutteloze dingen, die MOETEN, dat je amper nog tijd hebt voor de klas en de leerlingen. Het kleinste gedeelte van je taak is lesgeven, voorbereiden en nakijken. Het grootste gedeelte gaat op aan vergaderen; allerlei zinloze rapporten invullen; groepsplannen maken en evalueren; analyses en herstelplannen; handelingsplannen maken; cursussen volgen en je taakbeleid natuurlijk. Ondergetekende zit dagelijks van 6:45 uur tot 17:15 uur op school, zelfs op de woensdag. Een pauze heb ik niet hoor, je moet immers bepaalde dingen af hebben. Thuis kun je dan nog eens aan het nakijken slaan of je taakbeleid doen.

De grootste bottleneck is, dat problemen niet bij de naam worden genoemd. Je mag nou eenmaal niet zeggen, dat kinderen met vier jaar achterstand op school komen en dat bijna nooit meer inlopen. Je mag  niet zeggen, dat alle andere vakken afhangen van de taalvaardigheid van de kinderen. Je mag niet zeggen, dat een kind zijn plafond heeft bereikt omdat het een laag IQ heeft en dat het vroeger naar Speciaal Onderwijs zou zijn gegaan. Nee, in plaats daarvan word jij verantwoordelijk gehouden voor de prestaties van de kinderen, die door hun andere cultuur vaak laat naar bed gaan of niet gemotiveerd zijn. Of gewoon heel erg dom zijn. Maar nee, dat mag je niet zeggen!!!

Goed werk, die studiedag

Studiedagen en vergaderingen zijn zelden fijn om te volgen. Ik heb collega's letterlijk zien slapen. Anderen zitten te balen, te kletsen, met hun telefoon te spelen, te snoepen of iets anders te doen wat vast niet de bedoeling geweest kan zijn van de dure studiedag. Maar ja... het MOET nu eenmaal!!!

Twee AJ's

Verdeel en heers

 Van huis uit is dit een stokoude manier om macht uit te breiden. Tegenwoordig lukt het ook nog steeds. Zeker in bepaalde beroepsgroepen waar je je maar moeilijk kunt verenigen. Met een paar mensen bereik je niet zoveel.

Samen zijn we breed. 

Dit 'spreekwoord' is van mijn zoon Martijn. (Vgl. Samen zijn we sterk) Hij doelt hiermee op een zeer asociale manier van converseren, die sommige mensen in een groepje erop nahouden in openbare ruimtes, winkels etc. Probeer er maar eens langs te komen. Je kunt nog een boos gezicht/opmerking krijgen ook!

Van hieraf gaat dit blog verder met mijn maatschappij-kritische art journals. Hier zijn de journals te vinden, over nieuwsitems; politiek en maatschappelijke - en sociale problemen.